22 Ara 2011

Inanmak istemiyorum

O’nunla ilk kez karsilastigimizda sanirim 9-10 yaslarimizdaydik. Benim o deli pala hareketliligim canliligim yoktu onda. Anneme sordum kizdirdim mi ben O’nu neden hep dibimde ama benimle degil gibi diye annecigini kaybettigini ogrendim. O kucuk aklim yerinden cikti nasil olurdu daha bir siki asildim bu sefer ben onun yakasindan dusmedim,dibinden ayrilmadim 2 gun sonra yedigimiz ictigimiz ayri gitmemeye basladi. Kamp bitti evlerimize dagildik bir yil sonra ayni yerde diyerek. Yillarca yazin o 15 gune sigdirdik gorusmelerimizi bir yaz geldiginde artik Burdur’ a gidiyorum dedi bana ne uzulmustum sanki hergun goruyormusuz gibi birbirimizi .Adreslerimiz degis tokus edip ayrildik gozumuz yasli buruk olarak o yaz. Butun bir yil mektup yazdik birbirimize sikilip usanmadan.Sirlarimizi paylastik,beraber gulduk agladik o satirlarda. Dogum gunlerimizi kartlar ile kutladik. Gene dondu can dostum Kelebegim Istanbul’a yine yakindik.Artik buyumustukte biraz bu sefer ben kursa o okula giderken ayni otobusu paylasytik bir sure. Haftasonu ayarlarsak gorustuk. Universite’yi gitti Ankara’da okudu. Ama yine kopmadik kopamadik birbirimizden. Rutinimizdi yazlari bulusmak Istanbul’a gelince gelip bizimle takilsin diye yalvarirdim, oncagizda beni kirmaz gelir kalirdi. Derdim salam sosis yok sadece sebze meyve. Titizlenirdi kiyamazdi bana kendi yapardi bircok seyi evimizde misafir olmasina ragmen.Hep gulumserdi.Beraber ilke kez tatile Prag’ a gittigimizde resimlerine atlayip ‘ AAAA yillar sonra cocuklarimiza bakin Charles Koprusunde biz. ‘ diyecegiz bu Charles Koprusu diye dokumantasyon yapicaksan onu belgeselde de izler cocuklar’ diye soylenmelerime gulduk gectik.


Calisma hayati dedik gene hayatin yogunluguna kapildik ama ihmal etmedik birbirimizi en kucuk aralarda bile kacamaklar yaptik.

Her dogum gununde arardim nerede olursam olayim. Bir sefer ona surpriz yapip dogum gunu partisi patlatmistik kardesimle.Cok gulmustuk tart yapicaz diye kaskati bir hamur cikarinca ortaya.

Entelimdi benim

Sonra aradi beni ‘ asik oldum evlenicem ben dedi’ Dugunune davet etti. Davetiyeyi gozumden kaybetmeyeyim diye is yerimde ekranimin yanina yapistirdi.Ben hemen kiyafeti aldim altinimi hazirladim.

Hersey hazir gun sayiyorum. Bir de baktim ki davetiyeye gunu kacirmisim o kadar yogunlugun sacma sapan isin arasinda bir tanecigimin dugununu. Ne uzuldum ne utandim anlatamam. En cokta onu gelinligi ile o mutlu gununde goremedim diye. Cok uzuldum ama ona tek bir kelime yalan soylemedim. Kizdi bana ama affetti hemen.'Kirginim sana nasil beni unutursun' dedi. 'Ne desen haklisin dedim kir kafami' dedim 'orda dur kiyamam sana ama nasil unuttun beni canim ya' dedi 'senki benim arkadasligimiz suresince dogum gunumu unutmamis sen nasil unutursun boylesine onemli bir olayimi' diye kizdi bana. Hakliydi ama ne kadar uzuldugumu iclendigimi biliyordu …biliyordu biliyorum.

Sonra ben actim telefonu ben evleniyorum diye. O da bana bende bebek bekliyorum dedi gulustuk.Hastalandilar bu sefer onlar gelemediler dugunume. Sonra bulustuk. Cok sirin bir hamile idi. Sende elini cabuk tut yetis bana dedi.

Gecen Ocak’ta Istanbul’a geldigimde kiz kardesim davet etti. Gittik bir bagris cagris bana ‘ heidi’ temali surpriz dogum gunu hazirlamis konuklarimdan biri idi Kelebegim.

Ayrilirken fisildadi kulagima Didem’e de soyle doyamadim ben sana gitmeden bulusalim.

Bulustuk cok gulduk gene ayrilmaya yakin bana’ biliyor musun cok mutluyum ‘ dedi. Bende sen ne zaman halinden sikayet ettin ki canim benim dedim o sikisiki sarildi.

En son o gun arkadasimin kokusunu burnuma cektim, sicakligini hissettim,gulumsemesini gordum, kahkasini duydum. Gozumuzden yas gelen kadar gulduk o gun.

Ben ayrilik acisini simdi yasiyorum oysa o bizi birakip gideli cok olmus. Icimde bir bosluk var  hic bir zaman dolmiyacak.

Seni cok ozledim Kelebegim, Dilegim.