Bugün bir tanemin doğum günü. O geldinde bende çok büyük sayılmazmışım 2 yaş 9 ay büyük sayılırsa eğer. Çok kıskanmışım ben onu.Doğduğunda kendileri 10 ay içinde olduklarından saçlar uzamış haldeydi. 4 kg çok güzel bir bebekti. Hayatımdaki tek somurturken verdiğim poz annemi ve onu ziyaret ettiğim gün hastahanede çekilmiş olandı.
Yıllar geçtikçe paylaştığımız şeylerde arttı. Ona sıkıntılı anlar yaşattığım için içimde hala bir parça buruktur. Onu oyunlara dahil etmezdim. Oysa benden sadece 2 yaş 9 ay küçüktü.
Bana kızardı ama annem sende onunla konuşma o zaman dediğinde olur mu o benim ablam demişti bir kere. Sarıkızı tanıyan bilir sokulmaz öyle kolay kolay kimselere. Çok gururludur. Ayrıca hiç taviz vermez ama nedense ablasına o ulaşılmaz havasını koklatmamıştır o. Şimdilerde Bora'nın annesi ve Arda'nın eşi vazifesi var. Ama hala ablasının sarı kuzusudur o.
Hiç unutmam ben 5 yaşlarımdayım. Annem bizi dışarıya bırakmazdı o zamanlar parklar yok öyle sokak aralarında bahçelerde oynanırdı. Didom giyinmiş annemin yatak örtüsünü üzerine elbise yamışız. Ben şort takım üzerimde avuç içi kadar balkonda babamın bana aldığı pedallı araba ile bir duvardan diğer duvara kadar gidiyoruz. Şemsiyesi vardı kırmızı onu açmışız. Duvara ulaşınca ikimizde arabadan imiyoruz arabayı cevirip tekrar diğer duvara.
Ya portakal sularını sıkıp,ayağımıza kalın yün çorapları giyip yeni cilalanmış parkelerde kayışımız. Unutamadığım anılarımdandır.
Sonra büyüdük paylaşımlarımız hep arttarak. Beraber güldük beraber ağladık bazen birbirimize kızdık.
Daha nice senelere benim birtanem.
Seni çook ama çook seviyorum.
Not : O saçıda öyle lüle yapan kardeşimin hemşiresiydi :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder